Τελικά γιατί επιλέγουμε λάθος συντρόφους;

Ερωτευτήκατε… Αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Αυτός είναι ο έρωτας της ζωής σας. Σκέφτεστε ότι δεν είναι σαν τους άλλους, ότι δε θα κάνετε τα ίδια λάθη, ότι αυτή τη φορά είναι διαφορετικά…
Κι όμως, μετά από λίγο καιρό, κι εκείνος/η είναι σαν τους/τις  άλλους/ες και εσείς έχετε κάνει τα ίδια λάθη…. Και μένετε πάλι μόνοι, γεμάτοι  πικρία και απογοήτευση, με το ίδιο πάλι ερώτημα:

Τι λάθος κάνω; Γιατί επιλέγω τα λάθος άτομα;

Γιατί ο έρωτας τελικά δεν είναι και τόσο τυφλός. Για την ακρίβεια, δεν είναι καθόλου τυφλός.

Όταν επιλέγουμε να σχετιστούμε με έναν άνθρωπο, πέρα από την εμφάνισή του και τα στοιχεία της προσωπικότητάς του που συνειδητά μας αρέσουν, κάνουμε μια παράλληλη επιλογή και σε ένα ασυνείδητο επίπεδο.

Συγκεκριμένα, διαλέγουμε άτομα, που θα μας επιτρέψουν να αναπαράγουμε τα συναισθηματικά μοτίβα, τα οποία ζήσαμε και στην οικογένεια καταγωγής μας, με τους πρώτους μας συντρόφους, τους γονείς μας. Βέβαια, κάνουμε αυτή την επιλογή με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, με την προσδοκία ότι αυτή η σχέση θα πάει καλά και ότι θα πάρουμε την αγάπη που έχουμε ανάγκη. Αυτό όμως που τελικά γίνεται, είναι ότι οι σύντροφοι που επιλέγουμε, επιβεβαιώνουν και τα τραύματα που ζήσαμε στη σχέση με τους γονείς μας.

Φυσικά, όλα αυτά γίνονται χωρίς τη δική μας επίγνωση.  Σε συνειδητό επίπεδο μάλιστα αυτό που επιδιώκουμε είναι να διαλέξουμε ανθρώπους χωρίς τα αρνητικά χαρακτηριστικά των γονιών μας.

Για παράδειγμα, μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει με έναν πατέρα απόμακρο και μη διαθέσιμο, μπορεί να επιλέξει για σύντροφό της έναν άντρα που είναι πολύ ανοιχτός, διαχυτικός και κοινωνικός. Η επιλογή αυτή γίνεται με την ελπίδα ότι αυτός ο σύντροφος θα της δίνει την προσοχή του, σε αντίθεση με ό, τι έκανε ο πατέρας της. Όμως, στην πορεία αποδεικνύεται πως αυτός ο πολύ κοινωνικός και διαχυτικός σύντροφος αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να δεσμευτεί και να δημιουργήσει στενή σχέση. Έτσι, αν και μοιάζει πολύ διαφορετικός από τον πατέρα της, αποδεικνύεται κι εκείνος μη διαθέσιμος.

Ή αντίστοιχα, ένας άντρας που έχει μεγαλώσει με μια ελεγκτική και απορριπτική μητέρα, επιλέγει μια γυναίκα πολύ γλυκιά και  φροντιστική, με την προσδοκία να ζήσει σε μια τρυφερή και γεμάτη αποδοχή σχέση. Όταν όμως εκείνος χρειάζεται απόσταση, φαίνεται πως η φροντίδα της γίνεται ένα μέσο πίεσης κι εκείνη γίνεται το ίδιο απορριπτική με τη μητέρα του.

Βλέπουμε λοιπόν πως μπορεί τελικά να κάνουμε επιλογές πολύ διαφορετικές από αυτές που νομίζουμε ότι κάνουμε και που θέλουμε συνειδητά να κάνουμε. Και κάπως έτσι, καταλήγουμε σε αδιέξοδα στις σχέσεις και αναρωτιόμαστε τι κάνουμε λάθος. Η απάντηση όμως εδώ είναι ότι δεν κάνουμε κανένα λάθος. Αντίθετα, επιλέγουμε με μαθηματική ακρίβεια τον κατάλληλο άνθρωπο, ο οποίος ταιριάζει με το μοντέλο με το οποίο έχουμε μάθει  να σχετιζόμαστε.

Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσω να διαλέγω συνέχεια ακατάλληλους συντρόφους;

Αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει στο να επιλέξουμε άτομα με τα οποία να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια πιο ικανοποιητική σχέση είναι να καταρχήν μέσα από τη δουλειά με τον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε με ποιον τρόπο σχετιζόμαστε με τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να φωτίσουμε και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τους συντρόφους μας και στη συνέχεια να ξεχωρίσουμε τι αφορά το παρελθόν μας και να διαμορφώσουμε πιο συνειδητές επιλογές.