Οι γονείς μου δεν εγκρίνουν τη σχέση μου

Είτε γιατί δεν είναι αρκετά εμφανίσιμος/-η, είτε γιατί δεν έχει καλή δουλειά, δεν διαθέτει οικονομική άνεση, δεν προέρχεται από οικογένεια «γαλαζοαίματων» ή -όσο ακραίο και να ακούγεται- δεν είναι «παπούτσι απ’τον τόπο σου», οι λόγοι για τους οποίους πολλοί γονείς δεν συμφωνούν με την επιλογή συντρόφου του παιδιού τους μπορεί να είναι αμέτρητοι, λογικοί ή και εντελώς παράλογοι.

Πριν βιαστείς να αναλάβεις τον ρόλο του διπλωμάτη -ή ακόμα χειρότερα του επαναστάτη χωρίς αιτία- είναι μερικά πράγματα που θα πρέπει να «βάλεις κάτω» και να υπολογίσεις, τόσο από την δική σου όσο και από την δική τους πλευρά, τα οποία θα σε βοηθήσουν να ξεκαθαρίσεις το τοπίο και να πάρεις την γενναία απόφαση –να χωρίσεις ή να τους πείσεις.

Τα δικά σου κίνητρα
Ο ειδικός στην εφηβική ψυχολογία, σύμβουλος Mike Hardcastle, προτείνει κάποιες ερωτήσεις τις οποίες θα πρέπει κανείς να θέσει στον εαυτό του, πριν φτάσει να έρθει σε ρήξη με τους γονείς του για τον/την σύντροφό του:

Γιατί βγαίνεις (ή έχεις σχέση) με αυτό το άτομο; Γίνε εντελώς ειλικρινής με τον εαυτό σου και σκέψου αν ο λόγος είναι ότι είσαι τρελά ερωτευμένος/-η ή ότι σε ιντριγκάρει που πας κόντρα και νευριάζεις τους γονείς σου. Αν κλίνεις πως την απάντηση Β, είναι μάλλον ανώριμο να χρησιμοποιείς έναν τρίτο για να εκνευρίσεις τους γονείς σου, καθώς έτσι δεν λύνεις το πρόβλημα σε καμία από τις δύο σχέσεις. Ακόμα χειρότερα, η στάση σου αυτή κάνει επιτακτική την ανάγκη να «λύσεις» θέματα που έχεις με τους γονείς σου μια για πάντα, προκειμένου να καταφέρεις κάποια στιγμή να είσαι με έναν/μία σύντροφο που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο/-η.

Μήπως είναι άλλοι οι λόγοι για τους οποίους έχεις επιλέξει αυτό το άτομο; Μήπως, δηλαδή, πρόκειται για ένα άτομο δημοφιλές που θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις κάποιο «γόητρο» ή να εξελιχθείς επαγγελματικά, χωρίς στην πραγματικότητα να σου δημιουργεί τρυφερά αισθήματα; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, και οι γονείς σου το έχουν αντιληφθεί έχουν έναν ακόμα λόγο να μην συμφωνούν με την σχέση αυτή, καθώς διακρίνουν ότι το άτομο αυτό δεν μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο/-η.

Εδώ, βέβαια, υπεισέρχεται το ερώτημα μέχρι πού (ή μέχρι πότε) έχουν λόγο οι γονείς;

Τα δικά τους κίνητρα
Όταν οι γονείς αντιδρούν στην επιλογή του/της συντρόφου μας, η πρώτη σκέψη που κάνουμε είναι ότι δεν μας καταλαβαίνουν, ότι δεν έχουν νιώσει ποτέ όπως νιώθουμε εμείς τώρα και ότι, τελικά, εμείς θα παλέψουμε για την αγάπη μας όσο επίπονο κι αν είναι αυτό. Μετά, όμως θα πρέπει να έρθουν οι δεύτερες σκέψεις:

Μήπως οι γονείς αντιδρούν γιατί βλέπουν κάτι που εμείς χάνουμε; Όλοι οι γονείς θέλουν πάνω από όλα να βλέπουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Αν παρατηρούν ότι η σχέση μας μάς δημιουργεί προβλήματα, ότι μας στεναχωρεί ή ακόμα ότι το άτομο με το οποίο εμπλεκόμαστε μας κακομεταχειρίζεται ή ότι μας επηρεάζει να βλάπτουμε τον εαυτό μας (π.χ. να κάνουμε χρήση ναρκωτικών) είναι λογικό να ανησυχούν. Ακόμα περισσότερο όταν δεν τους δίνουμε το περιθώριο να συζητήσουν μαζί μας για την σχέση αυτή. Μία τέτοια στάση είναι αποδεκτή όσα χρόνια κι αν περάσουν, σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε, απλά και μόνο επειδή πρόκειται για δύο ανθρώπους που μας νοιάζονται περισσότερο ίσως από κάθε άλλον.

Από την άλλη, είναι κάποια θέματα στα οποία οι γονείς έχουν άδικο και είναι η υπεροψία που δεν τους αφήνει να το αναγνωρίσουν. Αν, για παράδειγμα, δεν θέλουν τον/την σύντροφό μας επειδή έχει γεννηθεί σε άλλη χώρα, έχει διαφορετικό θρήσκευμα, χρώμα δέρματος ή επειδή είναι του ίδιου φύλου με εμάς, τότε οφείλουμε να τους αποδείξουμε πόσο λάθος κάνουν. Ο λόγος για τον οποίον αντιδρούν στα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι ότι ανησυχούν, όχι τόσο για εμάς, όσο για το πώς ο υπόλοιπος κόσμος θα αντιδράσει στην σχέση μας. Όπως σχετικά αναφέρει και ο Mike Hardcastle, «ο κόσμος μπορεί να γίνει σκληρός και οι γονείς πιθανότατα ανησυχούν για τις μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο αυτόν». Η στάση τους είναι, φυσικά, λάθος, αλλά προέρχεται από την αγάπη τους για εμάς και την επιθυμία τους να μας δουν ευτυχισμένους.

Ένας ακόμα λόγος που μπορεί οι γονείς να μην συμφωνούν με την σχέση μας ίσως είναι οι παλαιολιθικές τους αντιλήψεις περί γάμου και οικογένειας. Αν, για παράδειγμα, έχουν αντιληφθεί ότι σκεφτόμαστε να μην παντρευτούμε και να μην αποκτήσουμε παιδιά, είναι πιθανό αυτό να το αποδίδουν στην σχέση μας («αυτός δεν θέλει γάμο και έχει επηρεάσει και εσένα»: Σας θυμίζει κάτι;). Αν πράγματι η απόφαση να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάποια πράγματα είναι δική μας, οφείλουμε να την υποστηρίξουμε –είτε μας κατανοούν είτε όχι.

Τι λένε οι ειδικοί;
Σύμφωνα με την ψυχολογία “κάθε άνθρωπος δίνει τη δική του μάχη ενάντια σε κάποιο αυταρχικό κατεστημένο του καιρού του, για να ζήσει με τους δικούς του όρους». Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι πρέπει να τσακωθείτε με τους γονείς σας και να προκαλέσετε ακόμα μεγαλύτερη ρήξη στην σχέση σας, αλλά ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί οριστικά το πρόβλημα είναι με την συνεχή τριβή με αυτό. Τα πάντα, λοιπόν, ξεκινούν με την συζήτηση: Μιλήστε μαζί τους ήρεμα και αφήστε τους να αναπτύξουν τις ανησυχίες τους. Δώστε τους την ευκαιρία να στηρίξουν την θέση τους και πιθανώς να ανακαλύψετε ότι δεν έχουν και τόσο άδικο. Έπειτα, ανοίξτε την καρδιά σας και εξηγήστε τους τι είναι αυτό που εκείνοι δεν βλέπουν στην σχέση σας, τι είναι αυτό που σας κρατά με αυτόν τον άνθρωπο.

Αν είστε τόσο σίγουροι για την σχέση σας που ό,τι κι αν υποστηρίζουν οι γονείς σας, βαθιά μέσα σας ξέρετε ότι κάνουν λάθος, «με το πέρασμα του χρόνου και την εξοικείωση με την ιδέα θα αρχίσουν και εκείνοι να χαλαρώνουν», όπως λέει και η ψυχολόγος μας. Φροντίστε, λοιπόν, μαζί με τον/την σύντροφό σας, να τους αποδείξετε ότι η αγάπη σας είναι πιο δυνατή από τις ανησυχίες τους και τα λόγια του κόσμου και -πάνω από όλα- αποδείξτε τους ότι με την σχέση αυτή είστε πραγματικά ευτυχισμένοι.